ساقی کوثر
ساقی کوثر، از القاب علی بن ابی‌طالب(ع)، به معنای کسی که از حوض کوثر دیگران را سیراب می‌کند.
ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و کوثر است. ساقی به معنای آب‌دهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد. در گذشته ساقی به کسی می‌گفتند که آب را در پیاله می‌ریخت و به دیگری می‌داد. کوثر نیز به معنای خیر کثیر است.
برخی از مفسران واژه کوثر در نخستین آیه سوره کوثر را همان حوض پیامبر(ص) می‌دانند که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است. بنابر روایات شیعه و اهل سنت، امام علی(ع) ساقی این حوض است.
در اشعار نیز از حضرت علی(ع) به‌عنوان ساقی کوثر یاد شده است.
| مردی ، ز کَنندۀ در خیبر پرس | اسرار کرم ز خواجه قنبر پرس | |
| گر طالب فیض حق به صدقی حافظ | سرچشمه آن ز ساقی کوثر پرس |
پانویس
- ↑
- ↑
- ↑ نگاه کنید به خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.
- ↑ سیوطی، الدر المنثور، ذیل کوثر، آیه۱.
- ↑ نگاه کنید به خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۹۴؛ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۸۶.
- ↑ نگاه کنید به ابن یمین، دیوان اشعار ابن یمین، ص۳۹-۴۰؛ حافظ شیرازی، دیوان، ص۷۴۳؛ مولوی، کلیات شمس تبریزی، غزل ۳۲۱۳، ص۱۱۸۹؛ عطار نیشابوری، منطق الطیر، ص۲۶.
- ↑ حافظ شیرازی، دیوان، ص۷۴۳.
منابع
- ابن یمین فریومدی، دیوان اشعار، تصحیح حسینعلی باستانی راد، بی‌جا، انتشارات کتابخانه سنائی، ۱۳۴۴ش.
- خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، دوستان - ناهید، تهران، ۱۳۷۷ش.
- خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، چاپ مالک محمودی، قم، ۱۴۱۴ق.
- دیوان خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، باهتمام سید محمدرضا جلالی نائینی و نذیر احمد، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱ش.
- سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، چاپ نجدت نجیب، بیروت ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
- طبری، احمد بن عبدالله، ذخائرالعقبی فی مناقب ذوی القربی، قاهره ۱۳۵۶، چاپ افست بیروت (بی‌تا.)
- عطار نیشابوری، فریدالدین محمد، منطق الطیر (مقامات الطیور)، به اهتمام سید صادق گوهرین، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۶ش.
- عمید، حسن، فرهنگ لغت عمید، سرپرست تألیف و ویرایش: فرهاد قربان‌زاده، ناشر: اَشجَع، چاپ نخست، ۱۳۸۹ش.
ردهها:
- کنیه‌ها و لقب‌های امام علی
- فضایل امام علی